Studnia i wahadło

Drugi film cyklu Corman/Poe ma wszystkie składniki i wspaniałości pierwszego, z dodatkowym asem w rękawie. Tym asem jest Barbara Steele – idealna dla mrocznej wizji Poego, zarazem niewinna i dotknięta zgubą. Opowieść o bracie, który bada przyczyny śmierci swojej siostry, prowadzi widza do najsłynniejszej cormanowskiej izby tortur, gdzie głównym urządzeniem jest tytułowa machina cierpienia, jakiej nie powstydziłby się sam Jigsaw z serii „Piła”. Film ma także jedną z ciekawszych plastycznie czołówek cyklu, z plamami barwnymi przypominającymi kolorowy test Rorschacha. [Michał Oleszczyk]